سلام علی ال یاسین

سلام علی ال یاسین . اینجا محلیست برای درد و دل با ...

سلام علی ال یاسین

سلام علی ال یاسین . اینجا محلیست برای درد و دل با ...

سلام علی ال یاسین---۴۲

سلام علی ال یاسین . سلام بر یوسف زهرا . گل نرگس . آقا اباصالح المهدی (عج) . آقاجان اومدم بگم که چرا ...........

شب جمعه بود . شب آخری بود که مشهد بودم . دلم از قبل که هوایی بود . حالا امشب فوق العاده چشمام هم همراهی می کرد . شاید اینجوری دلم آرووم تر بشه . خیلی نشستم و با آقام درد و دل کردم .

 کمی که آرووم تر شدم درحالی که از آقا تشکر می کردم راه افتادم توی رواقها . همونطور که با آقا گپ می زدم . به زائرها و حال و هواشونم توجه می کردم . راهم افتاد به صحن اسماعیل طلایی . صحن پنجره فولاد ..... اتفاقا از لابلاشون زدم و اومدم توی صحن . صدای دو دسته ی نوحه خون داشت میومد . اول به دسته ای که نزدیکتر بودن توجه کردم . کمی ایستادم . ولی دلم نیومد رفتم سمت دسته ی دوم که عقب تر بودن و معلوم بود جوونتر هستن . اطرافشون خلوت بود . آرووم از کنار رفتم طرفشون ببینم چی می خونن . سوزناک بود و دلنشین .........

بانوی رفته به خوابم     فاطمه بده جوابم      یا زهرا مادرجان ............

تو نور ماه منی    شاه منی   آه منی    آقا ابالفضل ..........

یار دل   طوفان دل    سلطان دل    ابو فاضل ..................

بی وقفه میخوندن و یک نفس . دل رو هوایی میکردن . کم کم زائرای دیگه هم مثل من میومدن . اطرافشون . من هم مثل همه . همیشه عادت دارم به معنی اشعاری که خونده میشه توجه میکنم . کم کم ....!!!

عرشیان چون به تو دل باختند     در سما هم زینبیه ساختند ........

از ازل حوا و آدم زینبیست     فاش میگویم خدا هم زینبیست .....

راستش من که حال و هوام جور دیگه ای بود کم کم توجهم به معانی شعرها جلب شد . جمعیت هم بیشتر میشد .

تا اون دسته ی اول هم نوحه سراییشون تمام شد و جمعیتی که اون طرف بودن هم همگی اومدن طرف ما . نمی دونم چی شد که یکدفعه ریتم خوندن و کلا متن شعرها هم عوض شد ...

رفت رووی : .............

هر کی خودش رو سگ روقیه ندونه آدم نیست ........

رسید به اینجا که عیسی و مسیحی حیدری بود ...... و

سنی و سنت با علی بود .........و

ابراهیم دو کعبه میساخت که اون یکی به نام زهرا بود ......... و 

..........

خلاصه اینکه جمعیت هم اول میومد برای سینه زنی . ولی با این شعرها کم کم جمعیت هم هاج و واج میشدن که ای بابا اینا دیگه کی هستن . کمی می موندن و بعد میرفتن کناری با دوستان خودشون به تحلیل چنین جماعتی . یا مثل من بلند میشدن میرفتن تا لحظه های ناب خودشون رو دریابن .

اینجور جماعت معلوم الحال که معلومه از کجا نون و آب میخورن خیلی تمیز پرورش یافته اند . بسیار . و وای به حال من و امثال من که هنوز بلد نیستیم کاری کنیم کارستون که جواب استادکارهای اینجور جونورهایی باشه . وقتی میگم جونور . بی منظور نمیگم . موجوداتی که نیتشون به بازی گرفتن ریشه ی اعتقادات یه مشت آدم شیعه است . اونهم از نوعی که در بدترین موقعیت روحی قرار گرفته اومده مشهد توی صحن پنجره فولاد . به التماس و توسل به آقا و مولای خودش ..... میدونی کلمه مناسبتری سراغ ندارم .

نشستم کنار قبر شیخ حسنعلی نخودکی . روم به صحن . و گنبد آقا . زائرای با صفای آقا رو میبینم . شاید ذره ای معرفت بیاموزم . توشه خالی برنگردم .

یا باصالح . آقاجان . وقتی نوحه سرایی این جماعت به اینجا کشید راستش خیلی دلم گرفت . که چرا من اینقدر سستم . چرا پیمانه ی پری ندارم . سعیم همیشه بر پر کردن توشه بوده . ولی هنوز برای مقابله با اینجور موج های سنگین کم توانم .

توکلم بر خدا و

امیدم همیشه به دستهای یاریگر شماست یا اباصالح المهدی(عج) 

 

نظرات 2 + ارسال نظر
فضل الله نژاد پنج‌شنبه 20 اردیبهشت‌ماه سال 1386 ساعت 10:46 ق.ظ

سلام. ممنون از شما. منتظر نوشته هاتون هستیم.ایشون محترم و اوشون شیطون هم خوبند و سلام می رسونند. دعا بفرمایید.
اما خداییش کسی کامنت با این لهجه غلیظ ! دیده بود تا حالا؟!

پویا پرتو پنج‌شنبه 20 اردیبهشت‌ماه سال 1386 ساعت 08:09 ب.ظ http://www.pakdide.parsiblog.com

سلام دوست من
یادم نمیاد تا به حال برام پیامی گذاشته باشید و شاید هم گذاشته اید و من الآن خاطرم نیست! همه مطالب این صفحه را خوندم انشالله بعد هم میرم سراغ آرشیو! قلم زیبایی دارید بدون تکلف هرچه بر دلتون جاری شده خودشو روی کاغذ نشون داده. و این نعمت خیلی بزرگیه. قشنگ با آقا درد دل کردی . کاری که من به شخصه کمتر جرات اون را دارم و معمولا منتظر می مونم برای لحظات طوفانی دلم. توفیق موندن تو حرم آقا امام رضا را هم که برای این مدت طولانی داشته ای. نمی دونم دیگه چی ازآقا می خوای که هی داد میزنی( امیدم همیشه به دستهای یاریگر شماست یا اباصالح المهدی)! اما در خونه اهل بیت هرچی گدایی کنی کم کردی. راستش من همیشه به دوستان وبلاگ نویسی که میرن زیارت و بعد میان اونجور از حالاتشون میگن غبطه می خورم. البته رویه منم فرق داره و بارها هم گفته ام که نمی تونم بعضی چیزا را توی وبلاگم بنویسم.
اینقدر آخر هر پستت داد زدی( امیدم همیشه به دستهای یاریگر شماست یا اباصالح المهدی)! به یاد این شعر افتادم:
لالی به است گویم اگر دست من بگیر.......... عمری گرفته ای تو ،مبادا رها کنی!
البته این شرح حال خودمه ها.

«راستی شما احتمالا اصفهانی نیستی؟!؟»

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد